Onderstaande Eper volkslied werd zo'n 70 jaar geleden geschreven door Driesje Koopman. Op verzoek van de gemeente Epe en ter ere van de viering "Epe - Oene - 800 Jaar" werden de oorspronkelijke vier coupletten door Driesje Koopman met twee coupletten uitgebreid.

“Epe mien därpien”

Woar de botterbluumpies en de margrieten bluuit, Woar op ’t land die gulle rogge gruuit, Woar nog mensen woon’n die tevrèèden bint, Epe, da’s mien därpien woar ik geboor’n bin.

Woar ’t mooie standbeeld an de viever steet, Woar die mooie darpsbèèke langs geet, Woar de vogels fluit’n heel hoog op de tak, Epe, da’s mien därpien doar vuul ik mie op mine gemak.

Woar de drukkerië en de Epox stoat, Woar die stoere keerls noe warken goat, Woar machines raozen heel de ganse dag, Epe, da’s mien därpien woar ‘k graag weez’n mag.

En dat mooie roadhuus, ’t is wè groot en fijn, Want ’t andere ding dat was toch veel te klein, Zie ik menig paartien die mooie trappen opgoan, Dan hoope ik dat ons därpien nog lange mag blie’m bestoan.

Achthonderd joar’n is ons därpien noe al old, Aj ok ziet wat ze bewaard voor Stichting Behold, De olde boerderiejen en de mooie klederdracht, Ie maang toch dankbaar weez’n veur degenen die dat hef bedach.

As ik later op mien starfbed lig, En de ogen goat mien langzaam dich, Is-ter dan gien ene, die um die olde treurt, Epe da’s mien därpien da’s ’t laatste wa’j van mien heurt.

Driesje Koopman. (04-03-1912 - 18-02-1991)

Ode aan Driesje Koopman.

Mevr. Driesje Koopman-Bosch schreef ruim zeventig jaar geleden ’t Eper Volkslied “Epe mien Darpie”. Op woensdag 9 april 2008 verscheen onderstaande artikel in het Gelders Dagblad “De Stentor”, opgetekend door Tjada Amsterdam.

"Ze schreef altijd gedichtjes en liedjes" , vertelt dochter Dirkje. Wanneer haar moeder 'Eper mien darpie' schreef, ze weet het niet. "Het was er altijd al", herinnert ze zich uit haar vroegste kinderjaren. Het gezin Koopman woonde aan wat toen de Verlengde Bloemstraat heette, nu Hoge Weerd. Dirkje was de oudste van drie kinderen. Haar vader was kleermaker, "een hele goeie."

"Waar Driessien - zoals we haar noemden - was, daar was het feest", aldus mevrouw Jo Post, die Driesje tientallen jaren als buurtgenote heeft gekend. " Het liefste wat ze deed was zingen en grappen maken. Wij als buurtbewoners hebben veel lol met haar gehad."

"Dat klopt wel", vindt dochter Dirkje. "Ze was overal voor te porren. Ze zong haar liedjes, ze haalde allerlei malle dingen uit." De foto's, die opgestapeld liggen op de tafel, bevestigen dat. Stuk voor stuk tafereeltjes van vrolijke momenten met Driesje in het midden. Soms verkleed, dan weer met haar trekharmonica of met mondharmonica, of zingend op een podium.

Driesje haalde zelfs de landelijke televisie. Als gelijkenis van Heintje Davids, ooit een bekende cabaretière, nam ze deel aan een show van Ted de Braak. En won als 'de beste druppel van Nederland'. Dirkje: "Ze won daar onder meer een reis mee, maar die hoefde ze niet. Ze had liever een fiets. Die heeft ze toen ook gekregen."

Driesje Koopman was ook de 'mascotte' van de Flatboys, een voetbalcluppie van bewoners van de Ankerstraatflat, waar Driesje een aantal jaren woonde. Bij voetbalwedstrijden deed zij de aftrap, weet Rein Huiskamp te vertellen. In Huiskamps plakboek duikt Driesje diverse malen op, op foto's en in krantenknipsels.

Bijgaande foto van Driesje Koopman werd in 1987 genomen door Ben Jonker tijdens het Carnavalsfeest van de Eper Darpspompers in HCR Jagtlust, Prins was toen Jan Bakker (Prins Jan II en Prinses Christien).

Als hommage aan deze geweldige vrouw meende ik bovenstaande artikel te moeten plaatsen.

Epe, 02 september 2009, Gert van den Esschert.