“Prentbriefkaarten-verzamelaar” de “Lohuizerbrink”

Boek "Epe mien däärpien"

In november 2010 verscheen mijn eerste boek `Epe mien däärpien’. Een historisch document waarin de gemeente Epe in beeld gebracht wordt door middel van foto’s, ansichten en verhalen van bewoners.

Dit boek liep zo goed dat er in oktober 2013 deel 2 beschikbaar kwam met de subtitel ‘Woar blif de tied’. Inmiddels is op 1 september 2018 mijn 3e boek verschenen
‘Epe mien däärpien – Ik vergeat ’t nooit’. Deel 1 is helaas uitverkocht, maar deel 2 met de subtitel ‘Woar blif de tied’ is net als mijn nieuwe boek verkrijgbaar bij de plaatselijke
boekhandels, of bij de uitgever via: www.uitgeverijgelderland.nl.

Tevens ben ik co-schrijver van het boek `Ons dorp van toen’ – Zo was ’t en zo is ’t. Dit boek  kwam uit in april 2015, en schreef ik samen met Bert Hanekamp en Jan Stenvert en zo’n vijftig gastschrijvers. Het bevat vooral een kleurrijke sfeertekening van een eeuw wonen en werken in Epe, gezien door de ogen van (oud-)dorpsgenoten. Dit boek is nog in Epe verkrijgbaar bij dezelfde boekwinkels en uitgeverij.

Nadat ik mijn vader Hendrik Jan van den Esschert op een oude ansichtkaart was tegen gekomen, al fietsend met een bakkersmand, was mijn interesse gewekt in het verzamelen van prentbriefkaarten. In eens was daar het historisch besef, om van mijn geboorteplaats Epe alles te weten te komen over vroeger.

Bovenstaande een foto van de Willem Tellstraat en de Lohuizerweg (rechts). Rechts op de hoek kruising Lohuizerweg – Willem Tellstraat –Burg. van Walsumlaan, staat momenteel een nieuwe woning, die bewoond wordt door mijn oudste dochter, schoonzoon en twee kleinkinderen. Een nagebouwd boerderij type met “Wolfskap” die is gebouwd op 17 april 2003. Mijn vader Hendrik Jan van den Esschert (24-01-1927 – 15-06-2000) getrouwd met Gerritje Berghorst (25-07-1928 – 08-09-1959) kocht deze plek op 1 mei 1951 voor Fl 6000,-- (gulden) van dhr. Gijs van Emst een eenvoudig Veluws boertje met enige koeien en wat kippen, hij is als vrijgezel overleden op 7 september 1950 en is 82 jaar geworden.

Het oude boerderijtje werd vermoedelijk gebouwd ver in de tweede helft van de 19e eeuw. Het sporendak was bedekt met oud-Hollandse pannetjes waaronder strodokken. Strodokken zijn samengebonden bosjes stro, die dienst deden als een soort opvulling van de holtes, die ontstaan bij het leggen van de dakpannen en tevens bescherming moeten bieden tegen weersinvloeden. In 1961 verbouwde mijn vader het (te kleine) boerderijtje tot een fraai wit burgerwoonhuis, en kreeg toen de naam “’t Hoekhuis”. Dit huis was jammerlijk genoeg niet in spouw gebouwd en weinig geïsoleerd. In 2002 werd dit huis door mij weer afgebroken om plaats te maken voor de huidige woning.

Op de open plek links op de 1e foto werd in de jaren dertig onder andere “De Pannenkamp” gebouwd. Het beukenbos werd in 1900 door de vier freules Van der Feltz, die de villa Feltz (“Vijvervreugd”) bewoonden, geschonken aan het St.-Antoniegilde, onder het servituut dat de twintig are grond ten eeuwige dagen als plantsoen in gebruik moesten blijven. De oude naam van dit driehoekig stuk bos is de “Lohuizerbrink”, de brink van het buurtschap Loohuizen, dat hier lag, gescheiden van het dorp door de “gemene veld”. In 1965 werd het bos, dat ook 1945 had geleden van schietgrage, aldaar bivakkerende Canadezen, vervangen door bomen van een ander soort.

Epe, 1 juni 2008
G. (Gert) van den Esschert
Lohuizerweg 29 8162 EW Epe