()). Op deze prentbriefkaart ziet u rechts kruidenierszaak „De Toko" van de familie G.J. Gerritsen. Het pand heeft vele eigenaren gekend, je kon er terecht voor kruidenierswaren en van ijzerwaren tot textiel.

„De Toko" was een begrip in Epe. In vroegere tijden kwam het wel eens voor dat er mensen in de winkel kwamen met enige warme eieren in de hand, om daarmee een lampeglas te kunnen betalen. „De Toko" die was opgericht in 1898, bestond op 1 mei 1933 vijf en dertig jaar. Dit jubileum werd luister bijgezet door het uitbrengen van een jubileumboekje, gedrukt door drukkerij Hooiberg uit Epe.

Het onderstaande liedje van Wim Sonneveld - "Het Dorp" is hier zeker van toepassing:

Thuis heb ik nog een ansichtkaart Waarop een kerk een kar met paard Een slagerij J. van der Ven Een kroeg, een juffrouw op de fiets Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets Maar het is waar ik geboren ben Dit dorp, ik weet nog hoe het was De boerenkind'ren in de klas Een kar die ratelt op de keien Het raadhuis met een pomp ervoor Een zandweg tussen koren door Het vee, de boerderijen

refr.: En langs het tuinpad van m'n vader Zag ik de hoge bomen staan Ik was een kind en wist niet beter Dan dat 't nooit voorbij zou gaan

Wat leefden ze eenvoudig toen In simp'le huizen tussen groen Met boerenbloemen en een heg Maar blijkbaar leefden ze verkeerd Het dorp is gemoderniseerd En nou zijn ze op de goeie weg Want ziet, hoe rijk het leven is Ze zien de televisiequiz En wonen in betonnen dozen Met flink veel glas, dan kun je zien Hoe of het bankstel staat bij Mien En d'r dressoir met plastic rozen

refr.

De dorpsjeugd klit wat bij elkaar In minirok en beatle-haar En joelt wat mee met beat-muziek Ik weet wel het is hun goeie recht De nieuwe tijd, net wat u zegt Maar het maakt me wat melancholiek Ik heb hun vaders nog gekend Ze kochten zoethout voor een cent Ik zag hun moeders touwtjespringen Dat dorp van toen, het is voorbij Dit is al wat er bleef voor mij Een ansicht en herinneringen

En langs het tuinpad van m'n vader Zag ik de hoge bomen staan Ik was een kind, hoe kon ik weten Dat dat voorgoed voorbij zou gaan