(). Hier ziet u een winters sfeerbeeld van Herberghe „In 't Waeghuys" aan de St. Anthonieweg. Voorheen had het pand de naam Hotel-Pension "Veluwe" van eigenaar Minne Geerligs. In 1940 kocht de heer J.J. Gude de grond met de gebouwen van de heer Geerligs. Het oude hotel met bijgebouwen werd afgebroken om plaats te maken voor een nieuw hotel.

Het was architect Joh. Dalmolen uit Epe die de bouwtekeningen verzorgde, waarop het bedrijf H. Berkhoff uit Oene aan het werk kon. In 1941 kwam 't Waeghuijs gereed en werd officieel geopend op 12 september 1941.

De naam "Waeghuys" herinnert aan de tijd dat op dezelfde plaats bij "Hotel "Veluwe" een varkenswaag gelegen was, waar de varkens gewogen werden voordat ze naar slachterijen aan de Stationsstraat gingen. Tot ongeveer 1947 liep 't Waeghuys redelijk goed, daarna ging het bergafwaarts. Dit kwam ook doordat er in die periode een einde kwam aan het personen vervoer per trein.

In 1949 werd 't Waeghuys verkocht aan de Gist- en Spiritusfabriek te Delft om dienst te doen als vakantieverblijf voor haar personeel. Bij een veiling in 1955 kwam 't Waeghuijs in handen van het confectiebedrijf Slebos uit Elburg, en daarmee kwam er een eind aan de bestemming van horecabedrijf.

In de jaren zestig heeft de gemeente door haar bouwkundige dienst nog een onderzoek laten verrichten of het geschikt was om er eventueel het gemeentehuis in te vestigen. Het plan ging niet door; het pand voldeed niet aan de gestelde eisen daaraan verbonden. Begin 1978 kocht Noberkom, een combinatie van bouwbedrijven van Van Norel in Epe en Berkhoff in Oene het pand. Momenteel is de Bouwgroep Van Norel eigenaar. Het pand is in slechte staat, en wordt momenteel bewoond door een aantal overwegend alleenstaande huurders.

Sinds april 2012 is het perceel Sint Anthonieweg 20 aangewezen als gemeentelijk monument. Dat het perceel op de monumentenlijst komt, is op advies van de gemeentelijke monumentencommissie, en komt omdat het hier gaat om een voormalige herberg annex hotel „In 't Waeghuys". Het pand is derhalve waardevol voor de lokale cultuurhistorie. Door het te plaatsen op de gemeentelijke monumentenlijst wordt het beschermd tegen ongewenste ontwikkelingen, zoals sloop of een ingrijpende verbouwing.

Bron: Boek „Gastvrij Epe” – van auteur J. (Jan) Paasman uit 2009.

Uitgave: Foto Kuyters Epe.

Gelopen: Ja.

Postzegel: Vliegende duif 1,5 cent, grijs.